ในทุกๆ เช้าที่กูต้องแบกร่างกายออกไปทำงาน
บอกคนที่รักจะรีบกลับให้ไวๆ กลับมากอดกันนานๆ
ก่อนที่เราจะไม่ได้กอด ก่อนที่คำถามที่ยังคาไม่ได้ตอบ
ก่อนใครสักคนในครอบครัวจะหายไปตลอดกาล โดยที่เราไม่ได้บอก
ไม่มีลางดีหรือว่าลางร้าย นี่คือความฝันหรือแค่ความคล้าย
ยืนมองพระอาทิตย์บนสะพานไม้
มีเงินเป็นสิบล้านแต่ก็ไม่รู้ว่ายมฑูตนั้นจะต้องการไหม
ขึ้นได้ก็ต้องลงได้ ดินสอทู่หักเหลามันก็คมได้
ขนาดสีเบเยอร์คูลมันยังทนได้
เศรษฐีที่เคยรวยแม่งก็ยังจนได้
โลกนี้ไม่มีความแน่นอนศิลปะในอินเตอร์เน็ต
มีค่ามากกว่าแท่งทอง
คำสอนที่แม่กลั่นแม่กรองทำให้ตอนนี้กูมีวินัยยิ่งกว่านักเตะแข้งทอง
จัดไปบอกกับตัวเองว่าต้องถึงหลักชัย
ถึงแม้สถานการณ์ที่เจอของกูจะดูขัดใจ ตัดไป
ไม่อยากมีปัญหากับใคร กูเกลียดเรื่องหนักใจ
จุดหมายยังคงชี้นำทางตรงที่ไป
You know that I got family ไม่ว่าก้าวไปที่ใด
ครอบครัวกูมีเท่านี้ มันก็พอมากกับใจ
และโลกไม่มีเวลาเหลือให้เรารอคนที่ไป
ไม่รู้ว่าวันพรุ่งนี้เทวดาจะเอาไปไหม
แค่รู้ต้องใช้วิชาและทุกวันให้มันไวๆ
คุบกับทุกๆ คนว่าจะตายก็ต้องตาย
ถึงเวลาคงต้องไป ช่างมันใครไม่เข้าใจ
กูจะ Fuck กับทุกอย่าง Fuck ปัญหา Fuck ภาระ
เกลียดการเป็นคน สาธารณะ
Fuck ให้กับคนที่พยายามเอาชนะ
และกูพร้อมที่จะไฟต์ถ้าปัญหาจะปะทะ
และก็ใจทั้งสี่ห้องกูมันร้อนกว่ากระทะ
ทำความเข้าใจกับคำว่าอารยะ
ไม่ต้องมีศักดิ์หรือมีคนคารวะ
ขอแค่ข้าวสวยบรรจุในภาชนะ
ครอบครัวต้องอิ่มท้อง มีน้ำตาแต่ดันไม่มีสิทธิ์ร้อง
ปัญหาเข้ามากี่อย่างก็จัดมาเลยกูพร้อมขวิด
เพราะว่าเข็มนาฬิกานั้นมันไม่มีสิทธิ์ย้อน
กูไม่สนจะคิดผิดคิดถูก กูไม่ไว้หน้าใครถ้ามีใครคิดขู่
ขอบคุณครอบครัวและขอบคุณแฟนเพลง
และขอขอบคุณตัวเองที่กูยังมีชีวิตอยู่
จุดหมายยังคงชี้นำทางตรงที่ไป
You know that I got family ไม่ว่าก้าวไปที่ใด
ครอบครัวกูมีเท่านี้ มันก็พอมากกับใจ
และโลกไม่มีเวลาเหลือให้เรารอคนที่ไป
ไม่รู้ว่าวันพรุ่งนี้เทวดาจะเอาไปไหม
แค่รู้ต้องใช้วิชาและทุกวันให้มันไวๆ
คุบกับทุกๆ คนว่าจะตายก็ต้องตาย
ถึงเวลาคงต้องไป ช่างมันใครไม่เข้าใจ